Avonturenland

Bedankt voor alle leuke reacties!
Het is weer enige tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen dus bij deze weer een reisverslag!
Na de Annapurna trek en een aantal dagen in Pokhara ben ik naar Bandipur, een klein dorpje in de bergen, gegaan. Mijn eerste idee was om daar een paar dagen te verblijven, tot ik er naar een uur wel achter kwam hoe saai het er eigenlijk was.
De dag erna heb ik mijn reis voortgezet naar 'Chitwan National Park'. Voor het eerst in mijn leven heb ik een all inclusive arrangement geboekt, wat inhield dat ik een aantal safaritochten, onderdak en eten (kip, kip en nog eens kip) kreeg. Als eerste ben ik met een kano de rivier opgegaan in de hoop krokodillen te zien. Uiteindelijk zagen we er maarliefst een (2 sec., toen dook ie weer onder). Gelukkig waren er wel veel mooie vogels te zien waaronder de Kingfisher. Eenmaal weer aan wal kregen we instructies over wat we bij dreigend gevaar van wilde beesten moesten doen: Bij een beer, in een groep blijven en veel lawaai maken. Zo nodig zou de gids met zijn stok moeten meppen (nee, een geweer had hij niet..). Bij een neushoorn moesten we de boom in klimmen etc. Nu maar hopen dat we de instructies niet door elkaar zouden halen.
Tijdens de wandelsafari viel het wat tegen wat betreft de dieren die we te zien kregen. Het begon bij een aantal 'jungle chickens'. Vervolgens zagen we een aantal Langur apen en een boel vogels. De instructies hebben we helaas niet op hoeven volgen..
De middag leverde meer dieren op. Met een jeep konden we verder het gebied in en we zagen daardoor krokodillen, verschillende soorten apen, olifanten, vogels en zelfs vier neushoorns! De Royal Bengal Tiger was zoals verwacht onvindbaar.
De dag erop ben ik op oliefantsafari gegaan. Dit viel wat tegen omdat ik gezellig met een Nepaleze familie op de olifant zat. Na 2 min. werd ik door het zoontje 'Oncle Maarten' genoemd en de vrouw heeft 10 min. voor haar werk zitten bellen. Spectaculaire dieren kregen we ook niet te zien.
Na Chitwan ben ik een paar dagen in Kathmandu en Bhaktapur geweest. Hier heb ik weer veel mensen ontmoet die ik al eerder in Nepal was tegengekomen. Met verschillende mensen ben ik een aantal keren gezellig uit eten geweest. Daarnaast heb ik onwijs veel mooie tempels en oude gebouwen gezien. Het staat er hier vol mee!
In Kathmandu kwam ik erachter dat ik een allergische reactie had opgelopen. Misschien door het aanraken van een plant ofzo. Ik kreeg veel last van uitslag op mijn voeten en handen. Omdat ik weer een trektocht wilde maken leek het me wel verstandig om eerst naar een 'senior dermatoloog' te gaan. Volgens mij had hij deze titel meer aan zijn leeftijd te danken dan aan zijn professionaliteit. Achter een schmutzig gordijntje zat een oude man met een vergrootglas. Hij schreef me medicijnen en een creme voor. Op vragen van de patient was hij geloof ik niet zo op gesteld.. De medicijnen kreeg ik mee in een oude krant. Fantastisch!
Ik kreeg niet de indruk dat de medicijnen werkten dus na een aantal dagen ben ik er weer mee gestopt en ik besloot maar gewoon te beginnen aan de Langtang trek.
Na een tien uur durende busrit waar geen achtbaan tegenop kan kwam ik aan bij het startpunt van de trektocht. De rit was levensgevaarlijk omdat er gigantische kuilen in de zandweg zaten, met daarnaast diepe valleien. Zolang de Nepalezen gewoon rustig blijven zal het allemaal wel goed gaan dacht ik altijd. Maar nu waren zelfs de Nepalezen 'oeh' en 'ah' aan het roepen. De man naast me pakte zelfs mijn been vast. Gelukkig heeft iedereen het overleefd. Zelfs de varkens op het dak en de man die met de motor tegen onze bus aan reed. Oh ja, we hebben ook twee keer moeten stoppen voor een bandenwissel. Een mooie gelegenheid om de benen te strekken.
De trektocht was zeer de moeite waard! Dit was ongetwijfeld het mooiste dat ik ooit op deze aarbol heb gezien. Eerst deed ik de Langtangtrek, gevolgd door de Gosaikund en een deel van de Helambu. De tocht begon met allemaal velden vol wietplanten (nee, Nederland is zo uniek nog niet..). Hier kwam ik een man met een bepakte ezel tegen en ik maakte een praatje met hem. Hij zij dat de ezel nogal sloom en lui was. Ondertussen zat de ezel vrolijk wietplanten te grazen. Hahah ik vertelde hem dat ik wel wist waardoor het beest niet vooruit te branden was!
Even later kwam ik een aantal Nepalezen tegen die me vertelden dat op de Gosaikund trek nog wel eens toeristen worden beroofd en zelfs worden neergestoken. En bedankt! (gelukkig ben ik niets dan vriendelijke mensen tegengekomen).
Vanuit Ganjin Gomba, aan het eind van de trek heb ik een tocht gemaakt naar de top van de Kanjin Ri (4773 m). Vanuit daar kijk je in een ongelofelijk diepe en grote vallei met gletsjers en bevroren meren. Het uitzicht reikte tot in de bergen van Tibet. De tocht was o.a. zo spectaculair omdat ik hier helemaal in mijn eentje bovenop die berg stond. Het enige dat je kon horen was de wind en de watervallen in de verte. De terugweg liep over een smalle glibberige bergkam. Was ik even blij met de wandelstok die ik gekocht had!
De Gosaikund trek was al even spectaculair! Onderweg ben ik een keer flink verdwaald in een bos waar volgens mij de afgelopen maand niemand anders geweest was. Voor de zekerheid maakte in peilen in het zand en foto's achter mij om de we, zo nodig, terug te kunnen vinden. Omdat ik geen zin had om de hele tocht weer naar beneden te maken gaf ik mezelf een uur om het juiste pad te kunnen vinden. Ik dacht nog wel even: 'en ik thuis maar zeggen dat ik niet in mijn eentje trektochten zou gaan maken..'. Uiteindelijk kwam ik bij een restaurant aan. Ze keken me wel even vreemd aan toen ze me vanuit het bos aan zagen komen. Weer een mooi avontuur achter de rug dus!
De rest van de route liep langs heerlijk ruikende bloemen, Rhodondenderon bossen, mooie vergezichten en door sneeuw en ijs. In het dorp voor Gosaikund heb ik overnacht. Omdat het 's middags al erg koud was besloot ik samen met Saul uit New York (samen met Saul en zijn vriendin had ik in de ochtend gelopen) alsvast een verkenningstochtje richting Gosaikund te maken. We zijn een heel eind omhoog gelopen tot we het eerste bergmeer te zien kregen. Wouw! De terugweg zijn we al zingend en rennend naar benenden gegaan. Wat een waanzinnig tochtje!
De dag erop ben ik Gosaikund gepasseerd en stak ik de Lauribina pas (4610 m.) over. Omdat de wolken donkerder werden en het wat begon te sneeuwen heb ik dit helaas wat gehaast gedaan. Ik had geen zin om de weg kwijt te raken in een sneeuwstorm.
Uiteindelijk heb ik nog een deel van de Helambu trek gelopen maar helaas was hier een nieuwe 'weg' aangelegd. Dit maakte de tocht veel minder mooi dan verwacht. Ik besloot de volgende dag de 9,5 uur durende busreis naar Kathmandu te gaan maken. Dit besluit nam ik mede doordat mijn tenen pijn deden. Na de allergische reactie is alles gaan vervellen en zijn er wondjes ontstaan. Loopt niet echt lekker dus. Hopelijk voelt mijn nieuwe huidje weer snel als vanouds aan!
Vanaf nu heb ik nog twee weken te gaan hier, voor ik weer naar NL vlieg. Er zijn nog heel wat dingen die ik graag zou willen doen en zien dus ik hoef me niet te vervelen. Ik zou graag nog een paar dagen gaan mountainbiken, een kookworkshop willen doen, yoga uitproberen en een paar mooie plaatsen in de Kathmandu vallei willen bezoeken.
In ieder geval, tot over twee weken! (voor de meesten dan..)